ضرورتی فوری برای قانونگذاری مؤثر در برابر خشونت علیه زنان ایران
✍🏻امتداد-آذر منصوری: در فاصله ۴۵ روز اخیر، دستکم ۱۸ زن و چند کودک در نقاط مختلف کشور قربانی خشونتهای خانگی و جنسیتی شدهاند. این موارد، تنها بخشی از فجایع ثبتشده در رسانهها و شبکههای اجتماعی هستند که هریک گواهی تلخ بر وضعیت بحرانی خشونت علیه زنان در ایران محسوب میشوند:
• ۵ تیر: قتل یک زن در مشهد
• ۶ تیر: محبوبه دلاوری – ایلام
• ۸ تیر: سولماز عباسی – ارومیه
• ۱۲ تیر: دو خواهر – ایلام
• ۲۰ تیر: نیلوفر فتوحی
• ۲۱ تیر: بیانه فخریتبار – پیرانشهر
• ۲۱ تیر: ضرب و جرح سه دختر توسط پدر، منجر به قتل یکی از آنان – شاهرود
• ۲۲ تیر: آیدا علیزاده – هرمزگان
• ۲۳ تیر: محدثه میرزایی – کرمانشاه
• ۲۴ تیر: زن ۷۰ ساله – زنجان
• ۲۹ تیر: سیمین جغتایی – تایباد
• ۳۰ تیر: خرم ایاد، دو زن و دو کودک
• ۱ مرداد: زهرا شکاری – شهربابک
• ۱ مرداد: سوگند پاکدل – استان فارس
• ۴ مرداد: زن ۲۵ ساله افغانستانی و سه فرزندش – تهران
• ۱۰ مرداد: زن ۷۲ ساله – الیگودرز
• ۱۶ مرداد: فاطمه مازیار – محمودآباد
🔹تکرار مداوم این نوع از خشونتها، که عمدتاً در بستر خانواده و از سوی مردان نزدیک به قربانیان رخ میدهد، نشاندهنده بحرانی ساختاری است که نمیتوان آن را صرفاً به سطح جرائم فردی تقلیل داد. خشونت علیه زنان، علاوه بر تهدید مستقیم امنیت و حیات فردی آنان، موجب تخریب بنیانهای انسانی، اخلاقی و اجتماعی جامعه نیز میشود.
🔹با وجود اهمیت و ضرورت قانونگذاری در این زمینه، تاکنون اقدامی مؤثر برای تصویب و اجرای یک قانون جامع و بازدارنده صورت نگرفته است. لایحه «تأمین امنیت زنان در برابر خشونت»، که از سالهای نخست دولت یازدهم مطرح شد، پس از سالها تغییر و اصلاحات گسترده، سرانجام در پی عدم اجماع و دستکاریهای مکرر، از سوی دولت استرداد شد و عملاً از دستور کار خارج گردید.
🔹این در حالی است که تجربه کشورهای مختلف نشان میدهد وجود قوانین شفاف، حمایتی و قابل اجرا در مقابله با خشونت مبتنی بر جنسیت، تأثیر بسزایی در کاهش این جرائم دارد.
🔹اکنون این پرسش مطرح است: آیا وقت آن نرسیده که نظام تقنینی کشور، با درک عمق و گستره این بحران انسانی، به فوریت و با جدیت، اقدام به تدوین و تصویب قانونی جامع، حمایتی و الزامآور در مقابله با خشونت علیه زنان نماید؟
آیا حفظ جان، کرامت و امنیت نیمی از جمعیت کشور، شایسته توجهی درخورتر از وضعیت فعلی نیست؟
🔹ناگفته روشن است که سکوت در برابر این فجایع، نهتنها مسئولیتی را از دوش هیچ نهاد و فردی برنمیدارد، بلکه پیامآور نوعی پذیرش نانوشته نسبت به تداوم این خشونت و بیعدالتی است.
امتداد
@emtedadnet