✍امتداد- گروه سیاسی: در روزهای اخیر، اظهارات فواد ایزدی کارشناس مسائل بینالملل در تلویزیون اینترنتی خارج از کشور، بار دیگر بحث کهنه و پرتکرار «معطل مذاکرات ماندن» را از زاویهای جدید پیش کشیده است. اینبار گویی نه دولت، نه نهاد دیپلماتیک، بلکه نیروهای مسلح متهم به «نشستن پای میز مذاکره» شدهاند. اظهاراتی عجیب که یا از سر توجیه است و یا از سر تحلیل غلط.
بهزعم دکترایزدی، نیروهای مسلح به دلیل اینکه در جریان بودن مذاکرات قرار داشتیم، دچار غفلت شدند و اگر مذاکرات شروع نشده بود، نیروهای مسلح آماده جنگ بودند و دچار غافلگیری نمیشدند. اما این روایت با دو اشکال جدی مواجه است:
- وارونگی تاریخی و تحلیل معکوس
طی سالهای گذشته، همین جریان که امروز مدعی «غفلت نیروهای مسلح» به دلیل مذاکرات است، بارها دولت روحانی متهم می کرد به اینکه کشور را معطل مذاتکرات کرده است. در ادبیات رسمی آنها، همیشه این دولت بود که سادهلوحانه به برجام و غرب اعتماد کرده و نهادهای دیگر – بهویژه نهاد نظامی – هوشیار و آماده باقی ماندهاند. حالا با چرخشی غریب، همان نهاد متهم به خوشخیالی و تله مذاکراتی شده است. این چرخش، نهفقط ضدروایی است، بلکه عجیب هم به نظر میرسد.
- بازی خطرناک با اعتبار دفاعی
🔹تلویحاً القا کردن این نکته که نیروهای مسلح کشور در فضای مذاکراتی دچار خوابرفتگی شدهاند، بهجز آنکه با واقعیتهای میدانی و رویکرد رسمی این نهادها همخوانی ندارد، پیامد خطرناکتری هم دارد: تضعیف اعتماد عمومی به آمادگی دفاعی کشور. اگر مردم باور کنند که نیروی دفاعی در زمان مذاکره با خیال راحت معطل مذاکرات شده و انتظار حمله را نمی کشید، پس چه تضمینی برای امنیت در بزنگاههای بعدی وجود دارد؟ این پیام نه در راستای نقد سیاست خارجی، بلکه در جهت تخریب سرمایه راهبردی کشور است.
🔹نسبت دادن شکستها به مذاکره، اگرچه ممکن است برای برخی جریانها سود تبلیغاتی کوتاهمدت داشته باشد و بهانهای برای زدن زیر میز توافقها فراهم کند، اما در درازمدت، اعتبار نهادهایی را هدف قرار میدهد که اتفاقاً در نگاه همان جریانها باید آخرین سنگر باشند. مسئولیتپذیری، تحلیل چندلایه و پرهیز از روایتسازیهای سودجویانه، ضرورتی است که در شرایط پرمخاطره منطقهای، بیش از همیشه اهمیت دارد. اگر اتفاقی افتاده، باید با ابزار واقعی تحلیل امنیتی آن را بررسی کرد، نه با تخریب دیپلماسی یا زیر سؤال بردن نهادهای دفاعی.
امتداد
@emtedadnet