جعفر درونه، کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی:
🔹 نقل است که پس از فتوای تاریخی میرزای شیرازی در تحریم تنباکو عده‌ای در محضرش به آن جناب به خاطر تأثیر شگفت‌انگیز این فتوا در شکست توطئه استعمار تبریک گفتند.
🔹 میرزا با شنیدن این تبریک و تحسین‌ها نه تنها دچار غرور نشد بلکه به گریه افتاد. جمع حاضر وقتی چنین حالتی را از میرزا مشاهده کردند در کمال تعجب از وی پرسیدند این تحسین و تبریک‌ها بابت آن فتوای تاریخی خوشحالی و خنده دارد پس علت گریه شما چیست؟
🔹 این مرد بزرگ و الهی که مصداق «المومن ینظر بنورالله» بود در پاسخ فرمود: « از حالا به بعد استکبار و استعمار نقطه قوت اصلی را که روحانیت است شناخته‌اند و به جان آن می‌افتند»
🔹 جامعه ایرانی در طول نزدیک به دو هفته اخیر یکی از حساس‌ترین برهه‌های تاریخی خود را پشت سرگذاشت و دوست و دشمن اذعان می‌کنند که حاکمیت و مردم دست در دست یکدیگر پیروز این میدان بوده‌اند و شکستی تلخ و تاریخی را به دشمن صهیونیستی و بزرگترین حامی‌اش یعنی آمریکای جنایتکار تحمیل کردند.
🔹 این پیروزی حتما جای تبریک و تحسین دارد و باید که روایت‌گران صادق و صدیق آن را در صفحات تاریخ پرافتخار ایران اسلامی حک و ماندگار کنند اما در دل این پیروزی باید مانند میرزای شیرزای نگران بود که دشمن به قدرت ملی جمهوری اسلامی و مولفه‌های اقتدار و پیروزی‌آفرین آن در این وقایع آگاه شد و از این به بعد اگر مراقب نباشیم در یک جنگ شناختی تمام عیار خواهد کوشید جامعه را از این مؤلفه‌های اقدارآفرین تهی سازد و با کینه‌ورزی مولفه‌های قدرت و اقتدارآفرین نظام اسلامی را مورد تهاجم قرار دهد.
🔹 بنابراین هم روایت پیروزی مهم است و هم رعایت آداب پیروزی و هم ملاحظاتی که ما را در برابر مخاطرات تهاجم به مولفه‌های قدرت ملی خود مقاوم و شکست‌ناپذیر خواهد ساخت.
🔹 نوشتار حاضر تلاش می‌کند به برخی مواردی که مقوم روایت پیروزی و مواردی که غفلت یا بی‌توجهی به آنها چه بسا شیرینی پیروزی را در کام ملت ایران تلخ نماید اشاره کند و ضرورت صیانت از این مولفه‌های قدرت و پیروزی آفرین را مورد تأکید قرار دهد.
📝 متن کامل را اینجا بخوانید
@TasnimNews
