۶ اوت ۱۹۴۵ساعت ۸ و ۱۵ دقيقه صبح، نيروهای آمريكايی يک “پسرک” چهار تُنی ساخته از اورانيوم را بر شهر ۳۵۰ هزار نفری هيروشيما در جنوب غرب ژاپن فرو افكندند و همه موجودات زنده پيرامون این مکان را سوزاندند و بخار كردند. (پسرک Little Boy نامی بود که آمریکایی‌ها بر این بمب گذاشتند)
ژاپن بی قيد و شرط تسليم شد و آمريكايی‌ها با برقراری سانسور شديد از آشكارسازی عمق فاجعه جلوگيری كردند.
جان‌باختاگان و قربانيان اين فاجعه و نیز بمب پلوتونيوم “مرد چاق” را كه سه روز بعد در ناکازاكی فرود آمد، بيش از ۳۰۰ هزار تن برآورد كرده‌اند. (مرد چاق Fat Man اسم رمز این عملیات بود)
ژاپن اما تنها بهانه بود چون ژاپنی‌ها چندی پيش از آن انفجارهای اتمی، قصد تسليم داشتند و آمريكایی‌ها اين را خوب می‌دانستند اما می‌خواستند به اين ترتيب نيروی نابودساز خود را به شوروی‌ها (روس‌ها) نشان دهند.
چهار سال پس از آمريكايی‌ها ابرقدرت شورویِ آن روز هم با انفجاری در درون صحراهای كشورش آشكار ساخت كه بمب اتم ساخته است.
فرانسه، انگليس و بعدها چين هم به اين ابرقدرتها پيوستند و مسابقه افزايش جنگ افزارهای اتمی به راه افتاد.
در سال ۱۹۷۰ ابرقدرتها پيمان عدم گسترش جنگ افزارهای اتمی NPT را امضا كردند كه بر پايه آن كشورهای غير هسته‌ای به اين جنگ افزارها دست نيابند و دارندگان جنگ افزارهای هسته‌ای از افزايش آنها چشم بپوشند اما اين پيمان بيانيه‌ای بيش نماند.
هم اكنون ۹ كشور جنگ افزار اتمی در اختيار دارند كه با مجموع آنها می‌توان كره زمين را ۲۵ بار نابود كرد.
بيش از ۳۰ هزار كلاهک اتمی در كشورهای يادشده آماده انفجارند و قدرت‌های هسته‌ای جهان همچنان در حال مدرن‌سازی زرادخانه‌های خود هستند.
@dw_farsi
