🔺چین؛ رفیق نیمه‌راه؟
🔹تجاوز ۱۲روزه اسرائیل به ایران، ضرورت بازسازی توان دفاعی ایران و نقش متحدان شرقی، به‌ویژه چین و روسیه، را برجسته کرده است. آیا این کشورها شرکای قابل‌اتکایی برای تهران هستند؟
🔹تکذیب سفارت چین در اسرائیل درباره انتقال سامانه‌های موشکی HQ-9B به ایران، نشان‌دهنده سیاست دوپهلوی پکن برای حفظ بی‌طرفی و اجتناب از تنش با آمریکا و اسرائیل است.
🔹گزارش میدل‌ایست‌آی از تحویل سامانه HQ-9B به ایران از طریق تهاتر نفتی حکایت دارد، اما تکذیب چین تردیدهایی درباره عمق روابط راهبردی با ایران ایجاد کرده است.
🔹سامانه HQ-9B با برد ۲۶۰ کیلومتر می‌تواند نقشی کلیدی در بازسازی پدافند هوایی ایران ایفا کند، اما سیاست محتاطانه چین مانع همکاری نظامی ملموس شده است.
🔹رفتار چین مشابه روسیه است که در بزنگاه‌های حساس، مانند تأخیر در تحویل S-300 یا سوخو-۳۵، منافع خود را بر نیازهای ایران ترجیح داده است.
🔹تحلیلگران چینی معتقدند J-10C برای مقابله با نیروی هوایی اسرائیل کافی نیست و ایران باید بر تقویت پدافند هوایی تمرکز کند. اما چین فناوری لازم را منتقل نمی‌کند.
🔹سیاست ابهام راهبردی چین، اگرچه از تنش با غرب جلوگیری می‌کند، اما اعتماد ایران به پکن را تضعیف کرده و می‌تواند جایگاه چین در خاورمیانه را به خطر بیندازد.
🔹ایران باید با توسعه توان بومی، مانند سامانه باور-۳۷۳، و تنوع‌بخشی به منابع تسلیحاتی، راهبردی مستقل برای تقویت دفاع خود اتخاذ کند.
🔹چین با اولویت‌بندی روابط اقتصادی با کشورهای عربی، مانند عربستان و امارات، از حمایت نظامی آشکار از ایران اجتناب می‌کند. این رویکرد برای تهران قابل‌اتکا نیست.
🔹ایران، با موقعیت استراتژیک و نفوذ منطقه‌ای، شریک کلیدی چین در بریکس و شانگهای است. ادامه سیاست محتاطانه پکن می‌تواند این شراکت را تضعیف کند.
@sharghdaily
sharghdaily.com
