✍امتداد – گروه سیاسی: یکی از نقدهای پرتکرار به بیانیه جبهه اصلاحات آن بود که گویی هنوز در «پیش از جنگ» به سر می‌برد. تکرار میشود که «بیانیه نه تنها اقتضائات جنگ ۱۲ روزه را نادیده گرفته، بلکه جهان جدید را هم نمی‌شناسد». اما جالب آن‌که همان‌ها که منتقدان را «عقب‌مانده» می‌خوانند، خودشان گرفتار عقب‌ماندگی‌ شدند. اما چرا؟

🔹برای فهم این ماجرا کافی است به یک جمله پزشکیان در دیدار با مدیران رسانه رجوع کنیم؛ جمله‌ای که عملاً خط‌کشی تازه‌ای میان «پیش» و «پس از جنگ» گذاشت. درجاییی که گفته بود: خب گفتگو نکنیم چه کار کنیم؟ بریم بسازیم؟ خب دوباره آمد زد… چه کار کنیم؟ پزشکیان دریافت که جنگ ۱۲ روزه فقط یک عملیات نظامی نبود؛ نشان داد تهدید حمله مستقیم به ایران و حتی نابودی برنامه هسته‌ای دیگر یک احتمال دور از ذهن نیست، بلکه واقعیتی است که می‌تواند تکرار شود. از همین رو صریح با مدیران مسئول رسانه ها و منتقدان اینگونه حرف زد.

🔹بنابراین میشود گفت آنهایی که این واقعیت را نادیده می‌گیرند، در جهان پیش از جنگ مانده‌اند. درست مانند کسانی که هنوز خیال می‌کنند می‌شود با بستن تنگه یا حمله به برج‌های دبی و آرامکو در عربستاان معادلات منطقه و رابطه ایران و آمریکا را تغییر داد. این‌ها هنوز در فضای توهمی سیر می‌کنند که گویی با چند موشک، تاریخ جابه‌جا می‌شود.اما دو قرائت روشن از جهان امروز وجود دارد:

🔹 یک قرائت می‌گوید وقایع پس از ۷ اکتبر، دست ایران را چه در داخل و چه در منطقه تضعیف کرده و در برابر خطر جدی «بیرون رانده شدن» از معادلات منطقه‌ای قرار داده است. این نگاه، پیمان ابراهیم و همگرایی اعراب با اسرائیل را یک تهدید واقعی برای ایران می‌داند.

🔹قرائت دوم اما ایران را در «اوج» می‌بیند و معتقد است با تقویت گروه‌های مسلح یا حملات موشکی پراکنده می‌توان دست برتر را در منطقه حفظ کرد.
قضاوت با خود شما. کدام یک نگاهی واقع بینانه تر به دنیا دارد؟ کدام نگاه مولفه های جنگ 12 روزه و جهان جدید را بهتر میشناسد؟

🔹به عنوان مثال از همان روز نخست برای بسیاری روشن بود اسرائیل قصد تصاحب غزه و تخلیه آن را دارد؛ در حالی که نگاه دوم با تعیین خط قرمزهای توخالی برای «ورود زمینی» خیال می‌کرد جلوی چنین تحولی را خواهد گرفت. نتیجه آن تهدید ها چه شد؟ امروز غزه تقریباً همان چیزی شده که نگاه اول پیش‌بینی می‌کرد.

🔹بنابراین ضمن آنکه به کار بردن واژه هایی مانند «عقب مانده» در شان سیاست ورزی و پاسخ سیاسی نیست، اما عقب‌مانده واقعی کسی است که هنوز با عینک پیش از جنگ به مسائل می‌نگرد و خیال می‌کند می‌توان با همان ابزارهای، بازی تازه را اداره کرد. جهان بعد از جنگ ۱۲ روزه دیگر جهان دیروز نیست. اگر آن را نفهمیم، سرنوشت ایران نه در میدان مقاومت، که در میز پیمان‌های منطقه‌ای رقم خواهد خورد؛ جایی که غیبت ایران مساوی است با پایان نقش‌آفرینی‌اش.

امتداد

@emtedadnet