🔺مذاکره یا نبرد دیپلماتیک؟
👈🏻وحیده کریمی
🔹 با توجه به سابقه مذاکرات پیشین و پیامدهای جنگ ۱۲روزه، شرایط فعلی بیش از هر زمان دیگری پیچیده و شکننده است.
🔹 آمریکا با اینکه تظاهر می‌کند به دنبال کنترل تنش‌ها و بازگشت به میز مذاکره است اما هنوز حاضر نیست امتیازات ملموسی درباره برنامه هسته‌ای ایران بدهد.
🔹 تهران شروطی سخت‌گیرانه برای بازگشت به گفت‌وگوها تعیین کرده است؛ از جمله تضمین‌های امنیتی قابل اتکا، حفظ حق غنی‌سازی هسته‌ای و جبران خسارات ناشی از حملات اخیر و رفع تحریم‌ها.
🔹 نبرد ۱۲روزه نشان داد که اگر اسرائیل آسیب‌های جدی نمی‌دید، هرگز به پیشنهاد آتش‌بس نمی‌رسید.
🔹 لازم است مکانیسم‌های نظارتی بین‌المللی معتبر برای جلوگیری از سوءنیت طرف مقابل در توافقات گنجانده شود. از سوی دیگر، تقویت همکاری‌های منطقه‌ای، مانند تشکیل کنسرسیوم هسته‌ای، می‌تواند توان ایران را در میز مذاکرات افزایش دهد و نشان دهد که هیچ امتیازی بدون تضمین‌های واقعی و احترام به حقوق ملی‌اش داده نخواهد شد. این رویکرد چندجانبه و مبتنی بر قدرت‌های واقعی، می‌تواند روند دیپلماتیک را به مسیر مؤثر و واقعی بازگرداند و از سوءاستفاده جلوگیری کند.
