به مناسبت دهمین سال زندان سیدمصطفی تاجزاده

✍🏻امتداد-آذر منصوری: سید مصطفی تاجزاده فقط یک نام در اخبار نیست، او نمادی است که نشان می دهد چگونه می‌توان در وطن ماند و در عین حال، زبانِ وجدان عمومی شد. چگونه می‌توان مسئولیت‌پذیر بود، نقد کرد حتی به هزینه‌ی حذف شدن، اما لب فرو نبست.

🔹در تمام این ده سال‌ از پس دیوارهای زندان، او بارها نوشت؛ نه با بغض و کینه، بلکه با زبانی روشن، مشفقانه و امیدوار. از اصلاح گفت، از ایران، از ضرورت گفت‌وگو. و اصلاح ساختارهایی که زمینه ساز شکافها و گسست ها و ناکارآمدی ها بوده است. این‌ها نشانه‌هایی بود از آنکه زندان می‌تواند تن را در بند کند، اما اندیشه را نه.
نه او و نه هیچ اصلاح طلبی زندان را مزیت نمی داند، اما ترس از زندان موجب نمی شود که حقایق را نگفت و هشدار و انذار نداد.

🔹حبس مصطفی تاجزاده ده ساله شد و پرسش همچنان پابرجاست: چرا صراحت باید تاوان داشته باشد؟ چرا انتقاد مشفقانه باید با محرومیت پاسخ داده شود؟ چرا افرادی چون تاجزاده، به جای آنکه در کنار مردم و در متن اصلاح امور باشند، باید در حاشیه‌ای تنگ و تحمیلی، از حقوق طبیعی خود محروم شوند؟
تاجزاده نمادی از گفت‌وگوی صادقانه، صریح و مؤدب و خیرخواهانه است.

او نمادِ صراحتِ شریف است.

🔹دهمین سال حبس او، نه یک عدد که یک زخم مزمن بر پیکر امید و گفتگو در جامعه ماست. و من به‌دور از هیاهو و شعار، تنها خواستار اینم:

که ایران، جایی باشد برای همه صداها؛
که نقد دلسوزانه، جرم تلقی نشود؛
و کسانی که از دل این خاک برآمده‌اند، به خاطر دلسوزی‌شان مجازات نشوند.

🔹به امید روزی که بند از پای اندیشه‌ها گشوده شود، و صداقت، نه جرم، که فضیلت شمرده شود.

امتداد

@emtedadnet