✍🏻امتداد-گروه سیاسی: ده سال از امضای توافقی می‌گذرد که نامش با امید گره خورده بود؛ توافقی به نام برجام که قرار بود پرونده هسته‌ای ایران را از میز امنیتی به میز مذاکره منتقل کند. اما حالا، همان متن امضا شده، ماده‌ای در خود دارد که بیش از همه چیز شبیه یک بمب ساعتی است: «مکانیسم ماشه». سازوکاری حقوقی که با یک شکایت، بدون رأی‌گیری و حتی بدون نیاز به اجماع، می‌تواند تحریم‌های شورای امنیت را علیه ایران بازگرداند؛ تحریم‌هایی که با سختی فراوان لغو شده بودند، حالا با سه مرحله حقوقی ساده می‌توانند دوباره برگردند. هیچ کشوری، حتی چین و روسیه، توان وتوی این روند را ندارند.
🔹این یعنی: بازگشت به نقطه صفر، با چاشنی مشروعیت حقوقی. در این میان، طرف‌های اروپایی که خود را پایبند به دیپلماسی معرفی می‌کنند، این روزها بیش از همیشه به فعال‌سازی همین ماشه نزدیک شده‌اند. زمزمه‌های پاریس و لندن درباره نقض تعهدات هسته‌ای از سوی تهران، اگرچه در ظاهر حقوقی است، اما در واقع می‌تواند مسیر دیپلماسی را برای همیشه قفل کند. ایران نیز بارها هشدار داده که در صورت بازگشت تحریم‌ها، ممکن است از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) خارج شود.
🔹در این صورت، خاورمیانه تنها با یک بحران دیپلماتیک روبه‌رو نخواهد بود، بلکه وارد فاز جدیدی از بی‌ثباتی امنیتی خواهد شد. تقابل حقوقی امروز، می‌تواند به رویارویی واقعی فردا منجر شود.اگر مکانیسم ماشه فعال شود، اقتصاد ایران با یک شوک تمام‌عیار مواجه خواهد شد؛ تحریم‌های شورای امنیت، که سال ۲۰۱۶ تعلیق شده بودند، به‌صورت خودکار و بدون امکان وتو بازمی‌گردند و این یعنی انزوای رسمی ایران در نظام بین‌الملل. بازگشت این تحریم‌ها نه‌تنها پروژه‌های اقتصادی با اروپا و چین را به تعطیلی می‌کشاند، بلکه سرمایه‌گذاران خارجی منطقه‌ای را نیز فراری خواهد داد.
🔹بازار ارز به‌سرعت واکنش نشان می‌دهد؛ ریال با افت شدید روبه‌رو شده و تورم افسارگسیخته بیش از پیش می‌شود. نهادهای بین‌المللی، ایران را به‌عنوان کشوری متهم به نقض یک توافق چندجانبه خواهند شناخت و حتی دیپلماسی منطقه‌ای نیز آسیب خواهد دید. از همه مهم‌تر، جامعه ایران باری دیگر، قربانی تقابل حقوقی-سیاسی قدرت‌ها می‌شود؛ با سفره‌ای کوچک‌تر و آینده‌ای مبهم‌تر…
امتداد
@emtedadnet
