✍️رضا غبیشاوی روزنامه نگار، معاون سردبیر پایگاه خبری عصرایران و سردبیر مجله روزنامه نگاری «جدید»
🔸امسال، روز خبرنگار، بوی جنگ می دهد. گرچه ماه قبل، روز 3 تیر جنگ متوقف و آتش بس اعلام شد اما آثار آن ادامه دارد. جنگ فقط حمله و آتش و تخریب نبود بلکه جنگ موازی، در ذهن و در میدان رسانه و اطلاع رسانی هم وجود داشت و همچنان ادامه دارد. جنگ خبر جعلی و واقعی، جنگ تبلیغات و اطلاع رسانی حرفه ای، جنگ نظر و واقعیت؛ وقتی نظر می خواست خود را به جای خبر، قالب کند. جنگ بی اعتمادی و اثرگذاری، جنگ اقناع و تلقین، جنگ تخیل و توهم و حقیقت، جنگ واقع نمایی و کوچک نمایی و بزرگ نمایی، جنگ توضیح و سکوت، جنگ اطلاع و بی اطلاعی، جنگ چشمان باز و بسته ، جنگ سخن گفتن و لب بستن.
🚨روز خبرنگار امسال همزمان با فضای جنگ زده، برای هزارمین بار، نقص ها و نقاط ضعف ما را در رسانه و اطلاع رسانی نشان داد. وقتی رسانه واقعی قدرتمند و حرفه‌ای نداریم. وقتی رسانه را به دستگاه تبلیغاتی، محدود می‌کنیم. وقتی خبرنگار و رسانه را فقط برای مراسم های کلیشه‌ای و سخنرانی‌های حوصله سر بر مسوولان می‌خواهیم. ما نیازمند اطلاع رسانی حرفه‌ای، دقیق و صحیح از اتفاقات حال، گذشته و آینده‌ایم. راهی جز این نیست برای دانستن آنچه رخ می‌دهد تا بتوانیم برای حال و آینده، تصمیم صحیح بگیریم. بدون این، گم راه خواهیم شد.
🚨راهی نیست جز اینکه واقعیت، روایت شود نه بزرگنمایی نه کوچک نمایی که این دو متعلق به حوزه روزنامه نگاری نیستند بلکه آنها را باید در صندوق تبلیغات تجاری و سیاسی جستجو کرد. و وای که مسوولان ما چقدر تبلیغات دوست دارند. عاشق آنند. عشقی عجیب که همه چیز رسانه را از دریچه تنگ و ناموزون تبلیغات می‌بینند و دنبال می‌کنند و انتظار دارند.
✔️ روز خبرنگار امسال در فضای جنگ و جنگ زدگی، فرصتی است برای یادآوری بدیهیات. نه تنها در شهرها، پناهگاه نداریم نه تنها آژیر خطر نداریم که مردم را صدا بزند تا پناه بگیرند و سالم بمانند زیر حملات دشمن تا بی دفاع نمانند بلکه رسانه های قدرتمند حرفه ای هم نداریم. رسانه‌ای که خبرنگارش آزاد و بدون نگرانی، راوی واقعیت باشد و به سوالات و ابهامات مخاطبان، پاسخ دهد. روایت صحیح و دقیق حوادث را نشان دهد و مردم را در برابر حملات خبرهای ناراست، غول ابهام و هجوم تخیل، بی دفاع نگذارد؛ اتفاقی که متاسفانه در جنگ 12 روزه رخ داد و مردم بی دفاع و تنها ماندند.
✔️رسانه قدرتمند و مستقل که تعهدش به چارچوب های حرفه‌ای، اخلاقی و حقوقی باشد تعهدش به حقوق و منفع عمومی باشد نه حس این مقام و سلیقه آن مسوول. رسانه ای که خبرنگارش سر صحنه حمله و انفجار، تنش نلرزد از بازخواست و احتمال بازداشت. خبرنگاری که همچون اورژانس و آتش نشانی، تعهد نخست به وظایفش باشد و آزادانه چون آنان، بدون نگرانی بر ماموریت خود متمرکز باشد. رسانه‌ای که در زمان جنگ، در زمانه حملات بی امان دشمن، نه درگیر محدودیت‌های خودی بلکه حامی ذهنی مردم باشد و اطلاعات دست اول و ارزشمند ارائه کند. روایتگر صحیح اول باشد تا چشم ها به آن سو نباشند؛ تا برای دانستن حقیقت و آنچه می‌گذرد، گوش‌ها در جستجوی دیگران نباشند.
✔️برای هزارمین بار باید تکرار کرد ما به رسانه و روزنامه نگاران حرفه‌ای نیاز داریم تا افکار عمومی، سرگردان یافتن سوالات خود در دریای شایعه نباشد که این چیزی جز ضعف و آسیب پذیری نیست.محدودسازی رسانه‌ها و روزنامه نگاران حرفه‌ای آن هم در زمانه بحران و حمله، نه شرط عقل است نه منطق. آیا محدودسازی نیروهای آتش نشان و اورژانس به وقت سختی قابل تصور است؟ / جماران
https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1677596
🇮🇷 @jamarannews
