✍🏻 آذر منصوری: در روزهایی که وطن یک جنگ ۱۲ روزه را سپری کرده است و همچنان نگرانی از شنیده شدن صدای آژیر جنگ به جای صدای زندگی موج می زند پرسش اساسی این است : ما چه کنیم؟

🔹نه زمان انکار بحران‌هاست و نه فرصتی برای دل‌خوش‌داشتن به وعده‌هایی که بارها بی‌سرانجام مانده‌اند. ما اکنون در بزنگاهی مهم قرار گرفته ایم؛ میان بازسازی اعتماد یا سقوط آزاد در شکاف‌های عمیق بی‌اعتمادی.

آینده، انتخاب ماست. و در این انتخاب، یک حقیقت را نمی‌توان نادیده گرفت:هیچ دولتی نمی‌تواند توانمند باشد، اگر جامعه‌ی ضعیف و منزوی، بی‌صدا و بی‌پناه داشته باشد.جامعه‌ای که دیده نشود، دیر یا زود، یا در خود فرو می ریزد یا در خیابان فریاد می‌کشد.

🔹ما فرزندان این خاکیم و دلمان هنوز برای امنیتی می‌تپد که از دل مشارکت، گفت‌وگو، و شنیده‌شدن برمی‌خیزد. نه از سرکوب و نه از انکار.

🔹در چنین بزنگاه خطیری، باید دوباره به نقش نهادهای مدنی، تشکل‌ها و احزاب باور بیاوریم. این نهادها فقط منتقد نیستند؛ حافظان امیدند. واسطه‌های گفت‌وگو بین ملت و حاکمیت‌اند. اگر آن‌ها را نادیده بگیریم، حاکمیت کور می‌شود و جامعه، بی‌پناه.

🔹در این میان، گفتمان اصلاح‌طلبی، برخلاف آن‌چه گاه به ناحق گفته‌اند، نه تکرار محافظه‌کاری‌ست و نه عقب‌نشینی از مطالبات؛ اصلاحات یعنی ایستادن، اما نه با مشت‌های گره‌کرده، بلکه با دست‌هایی باز برای ساختن.

🔹اصلاح‌طلبی، یعنی امید به ترمیم، نه تخریب. یعنی عبور از خشونت، با تکیه بر قانون، شفافیت، و عقلانیت.

🔹ما اصلاح‌طلبیم، چون هنوز باور داریم که جامعه ایران سزاوار زندگی بهتر، حکمرانی شایسته‌تر و آینده‌ای روشن‌تر است. اصلاحات، به‌شرطی که جدی گرفته شود، دو نقش اساسی دارد:

۱. صدای تعادل در میانه هیاهوی حذف و افراط باشد؛
۲. و پلی باشد برای گذار از حکمرانی ناکارآمد به حکمرانی پاسخ‌گو، انسانی و ملی.

🔹جنگ اخیر تلنگری بود. اگر نگوییم زنگ آخر. به ما یادآوری کرد که امنیت، اگر بر پایه انسجام ملی نباشد، سراب است.

🔹امروز اگر حاکمیت همچنان در برابر مردم ایستاده باشد، فردا نه تنها امیدی نمی‌ماند، که اعتماد، این سرمایه گرانبهای ملی، برای همیشه از دست خواهد رفت.

🔹بنا به همه دلایل گفته شده اصلاحات، ترجمه عملی امید است. نه امید توخالی؛ بلکه امیدی که در قانون ریشه دارد، در مشارکت می‌بالد، و در گفت‌وگو شکوفا می‌شود.
اگر به اصلاحات پشت کنیم، فقط از یک گفتمان صرف نمی‌گذریم؛ از آینده‌ای ممکن عبور می‌کنیم.

🔹مرحوم مهندس عزت‌الله سحابی تعبیری به یادماندنی درباره مسیر دشوار اصلاح‌طلبی داشت. او می‌گفت: «صبر اصلاح‌طلبانه و تحمل حرکت تدریجی، از گلوله خوردن هم سخت‌تر است.»

🔹صلاح‌طلبی، انتخابی ساده نیست. مسیری پرهزینه و گاه پرزخم است. اما ما راه دیگری بلد نیستیم. ما همچنان باور داریم که اصلاحات، عقلانی‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و انسانی‌ترین مسیر برای عبور از بحران است.

🔹چه حاکمیت این را بپذیرد، چه نپذیرد، ما باید بایستیم. برای گفت‌وگو، برای قانون، برای آینده ایران.

🔹ما اصلاح‌طلبیم نه از سر عادت، بلکه از سر تعهد به وطن.و هنوز باور داریم که راه نجات ایران تن دادن به اصلاحات و لوازم آن است.؛
اگر اراده‌ای برای شنیدن، برای تغییر، و برای ترمیم باشد؛ مکرر گفته ایم و باز هم می گوییم:
اگر اصلاح طلبان در حد پلی برای عبور از بحران ها به رسمیت شناخته شوند و بخشی از راه حل ها نباشند، نه تنها تاثیری در رسیدن به حکمرانی خوب ندارند، بلکه مهم ترین کانون قدرت خود یعنی مردم را هم از دست می دهند.
این همان راه سوم است.

امتداد

@emtedadnet