📌 رسانه‌های رسمی و نزدیک به حاکمیت این موضوع را طبیعی و نتیجه پیشینه تاریخی و فرهنگی مشترک ایران و عراق می‌دانند
♦️ در روزهای اخیر و دنبال انتخاب دوباره علی اردشیر لاریجانی به سمت دبیری شورای عالی امنیت ملی و سفرش به عراق برای پیگیری مواضع جمهوری اسلامی، مسئله محل تولد او و تعدادی دیگر از مقام‌های حکومت در عراق بار دیگر در کانون توجه عمومی قرار گرفت. این موضوع که پیش از این نیز بارها در فضای سیاسی و رسانه‌ای مطرح شده، برای بسیاری درباره ساختار قدرت و معیارهای انتخاب مدیران ارشد سوال‌هایی ایجاد کرده و در میان عموم مردم آنقدر جدی و پررنگ شده است که در گفتار روزمره، از مقام‌های متولد عراق تحت عنوان «عراقی» یاد می‌کنند و در اصل ایرانی بودن آن‌ها تردید دارند.
صرف‌نظر از اینکه اصالت و پیشینه خانوادگی برخی از این افراد به جغرافیای ایران بازمی‌گردد، به نظر می‌رسد تولد در شهرهای شیعه‌نشین عراق در به قدرت رسیدن آنان در جمهوری اسلامی نقش مهمی داشته است. این گزارش درباره برخی از این مقام‌ها است که با افتخار و صراحت اذعان کرده‌اند در عراق به دنیا آمده‌اند.
شهرهای شیعه‌نشین عراق از جمله کربلا و نجف از دیرباز محل آمدوشد، اقامت و تحصیل طلاب و خانواده‌های مذهبی ایران بودند که سال‌ها در حوزه‌های علمیه نجف و کربلا تحصیل یا تدریس کردند، تشکیل خانواده دادند، عضوی از جامعه میزبان شدند و فرزندانشان را نیز همانجا به دنیا آوردند. برخی از آنان که در حدود یک قرن اخیر به عراق مهاجرت کردند، کسانی بودند که در زمان رضاشاه پهلوی با محدودیت‌هایی برای تبلیغات مذهبی مواجه شدند و در نتیجه به عراق رفتند و در همانجا فرزندانب به دنیا آوردند که برای رسیدن به مقام‌های بالا در جمهوری اسلامی مانعی بر سر راهشان نبود. آن‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ایران بازگشتند و در ساختار سیاسی و مذهبی نظام جمهوری اسلامی صاحب مقام و منصب شدند. برادران لاریجانی، فرزندان آیت‌الله هاشم آملی، از آن جمله‌اند.
@indypersian
