✍🏻امتدا‌د-داوود حشمتی: در عاشورای سال ۱۴۰۴، در میانه روزهایی که شاید در آستانه دو جنگ با اسرائیل قرار داریم، این متن را می‌نویسم.

🔹اکنون که در این لحظه تاریخی ایستاده‌ایم، تأمل در عاشورا و میراثی که حسین بن علی برایمان به جا گذاشته، اهمیتی دوچندان می‌یابد. بزرگ‌ترین موهبت الهی که انسان را از سایر مخلوقات متمایز کرد، نه قدرت تکلم، بلکه حق «انتخاب» است؛ امتیازی که به انسان قدرت می‌دهد در بزنگاه‌های زندگی، برخلاف غریزه عمل کند و در برابر گزینه‌های بی‌شمار، دست به انتخاب بزند.

🔹درباره امام حسین (ع) و واقعه عاشورا، میلیون‌ها متن در طول تاریخ نگاشته شده و این نوشته هم یکی از آن‌هاست؛ شاید نگاهی نو به این رویداد از زاویه‌ای متفاوت. امسال، عاشورا برایم معنایی تازه یافت: ترکیبی از «ظلم‌ناپذیری»، «مقاومت» و در عین حال «عدم تحمیل باور شخصی به کل جامعه».

🔹اوج این مفاهیم در شب عاشورای 62 هجری متبلور شد، آن‌گاه که حسین بن علی به یارانش حق انتخاب بخشید. قله‌ای که او در تاریخ برای من برجای گذاشت (و شاید برای شما و دیگری معنایی دیگر داشته باشد) لحظه‌ای بود که از پس قرن‌ها به ما آموخت: هنگامی که ظلم، تو را در تنگنا و بن بست ذلت و مرگ قرار می‌دهد، می‌توان مرگ را برگزید و به آن مباهات کرد.

🔹یزید با تحمیل درخواست اطاعت مطلق، درصدد سلب حق انتخاب از حسین بن علی بود و برای او هیچ گزینه‌ای جز تسلیم قائل نبود. با این حال، حسین تا واپسین دم، بارها و بارها گزینه‌های متعددی پیش پای یزید نهاد: بازگشت به مدینه یا خروج از مرزها. اما هیچ‌یک برای یزیدی که غرق در توهم قدرت بود، پذیرفتنی نبود.

🔹آنچه این شب‌ها حسین بن علی را برایم عزیزتر کرده، یادآوری این حقیقت است که نباید حق انتخاب خویش را به هیچ حاکم، شاه، خلیفه یا سلطانی واگذار کرد. اما فراتر از آن، این درس است که می‌توانی در ساحت فردی، مرگ با عزت را بر ذلت ترجیح دهی، بی‌آنکه این باور را به دیگران تحمیل کنی. این یعنی به کار بستن حق انتخاب برای خویشتن و در عین حال، احترام به حق انتخاب دیگران. از نگاه من، انسانیت در همین نقطه معنا می‌یابد؛ جایی که مهمترین تمایز ما با دیگران، پاسداشت این حق «انتخاب» است.

امتداد

@emtedadnet