🔹پس از اعتراضات دی ۹۶ و آبان ۹۸، رئیس وقت دانشگاه تهران، آقای دکتر نیلی، تعدادی از اساتید را گرد هم آورد و هر دو یا سه هفته یک‌بار جلسه‌ای با حدود ۲۰ تا ۳۰ نفر برای بررسی مشکل برگزار می‌کرد.
🔹 این که چرا اعتراضات شکل می‌گیرد و آینده نظام باید به کدام سمت و سو برود؟ یکی از مهم‌ترین بحث‌هایی که اساتید مطرح کردند این بود که سرمایه اجتماعی به سرعت در حال کاهش است.
🔹بحث می‌شد که چه باید کرد تا از این ریزش جلوگیری شود و اگر بنا باشد سرمایه اجتماعی احیا شود، از کجا باید شروع کرد؟
🔹اما پس از آن، با روی کار آمدن دولت مرحوم رئیسی به عنوان رئیس‌جمهور و تغییر رئیس دانشگاه، آن هیئت و جمع دانشگاهی که دو تا سه سال وقت گذاشته و بی‌طرفانه تحقیق کرده و نظر داده بودند، به‌طور کامل کنار گذاشته شدند؛ گویی اصلاً چنین جلساتی برگزار نشده بود.
🔹متأسفانه نظام معمولاً زمانی به فکر مردم می‌افتد که با مشکل مواجه شود: وقتی اسرائیل حمله می‌کند، پوستر با عناوینی مثل «همه با هم» چاپ می‌شود.
🔹وقتی راهپیمایی ۲۲ بهمن است، مردم را صدا می‌زند؛ وقتی انتخابات است، به فکر حضور مردم می‌افتد. اما بعد از حمله اسرائیل، بعد از انتخابات و بعد از ۲۲ بهمن، هیچ توجهی به اعتبار و محبوبیت خود ندارد.
🔹به باور من، چه آقای پزشکیان و چه هر رئیس‌جمهور دیگری، محال است بتواند بدون جلب اعتماد عمومی و برخورداری از پشتوانه مردمی، مشکلات آب، برق و بنزین را حل کند.
🔹 دست‌کم بخشی از مردم باید همراهی کنند، اما اکنون این همراهی وجود ندارد و این، به نظر من، مشکل اصلی است./خبرآنلاین
@sharghdaily
sharghdaily.com
