📌 شهرام شب‌پره در هفته‌های اخیر با حاشیه‌هایی مواجه شد که در نهایت، با انتشار پیامی در اینستاگرامش و بیان اینکه طرفدار شاه است و ایران را دوست دارد، به آن‌ها پایان داد
♦️ هنرمندی که میلیون‌ها ایرانی با صدا و آهنگ‌هایش خاطره دارند، شادی و پایکوبی کرده‌اند و ترانه‌هایش دهه‌ها پای ثابت جشن‌ها و مهمانی‌ها بوده است، حالا پس از حدود پنج دهه دوری از میهن، آرزویی جز این ندارد که به ایران بازگردد. با این حال او که سال‌ها بار این غصه و دلتنگی را بر دوش کشیده، حتی به وقت خستگی هم داستان شوق و حسرتش را برای «دیار» نه با نوایی غمگین، که با ساز و ترانه‌ای شاد روایت کرده است؛ گویی می‌خواهد عهد نانوشته‌اش با شنوندگان را یعنی شاد کردن دل‌هایشان، همچنان زنده نگاه دارد و این‌گونه بود که دلتنگی‌هایش برای دیار را چنین خواند: «وای که چه حالی دارم/ هوای دیارو دارم/ تو این دیار غربت/ فقط خدا رو دارم»
این گزارش پاسداشت شهرام شب‌پره، هنرمندی است که در بیش از شش دهه فعالیت هنری، مردم را شاد کرد و در تمامی لحظه‌های شادشان حضور داشت.
محال است طرفدار ریتم شش‌وهشت باشیم و بارها زیر لب «آفتاب نشی باز بری زیر ابرا» و «نگارم، نگارم، تو رو خیلی دوست می‌دارم» را زمزمه نکرده باشیم. «لیلا در رو واکن» و «عجب نازی داره دلبر» هم سال‌ها است که با طنز و شوخی، به گفتار روزمره ما وارد شده‌اند.
«تا می‌یاد، شادی می‌یاد، بهار آزادی می‌یاد» و «وقتی می‌یاد تو کوچه یار» برای بسیاری از ما خاطره‌هایی شیرین را زنده می‌کنند. «شاگرد اول کلاس عشقتو رد کردی» و «اومدم سر کوچه‌تون، دم خونه‌تون، خونه نبودی» هم دوران عاشقی و سرخوشی نوجوانان سه‌چهار دهه قبل را تداعی می‌کنند. با «یار شیرین‌سخنم، نمی‌شه ازت دل بکنم»، «ای قشنگ‌تر از پریا» هم خیلی‌ها در بحبوحه سال‌های جنگ ایران و عراق و در میان افسردگی عمومی، شادی کردند و رقصیدند.
بعید است در تمام پنج دهه اخیر عروسی‌های ایرانی بدون ترانه‌هایی مثل «وای وای وای دلم»، «مجنون داره با لیلی می‌رقصه»، «امشب انگاری/ هرجا می‌ری/ عاشقی زوره» یا «آره عروس و دوماد، عاشقای تازه‌کار، داریم ما» برگزار شده باشد. این‌ها و ده‌ها آهنگ و ترانه شاد دیگر بخشی از میراث ماندگار شهرام شب‌پره‌اند؛ هنرمندی است که خیلی‌ها به او لقب «سلطان موسیقی پاپ ایران» را داده‌اند.
🖊 سایه رحیمی
@indypersian
