✍️ ابراهیم ماجد، تحلیلگر لبنانی نوشت: مقاومت لبنان امروز در یکی از حساس‌ترین و سرنوشت‌سازترین مقاطع تاریخ خود ایستاده است.
۱. مسیر تسلیم – رؤیای واشنگتن و تل‌آویو
🔻نخستین گزینه، همان سناریویی است که آمریکا و اسرائیل آرزو دارند: مقاومت سلاح‌های خود را تحویل دهد، پرچم سفید برافرازد و امنیت لبنان را به وعده دشمنان بسپارد.این تصور نه‌تنها غیرواقعی، بلکه مضحک است. دهه‌هاست که حاکمیت لبنان نه با ضمانت بیگانگان، بلکه با سلاح و خون رزمندگان مقاومت حفظ شده است. چنین عقب‌نشینی، معنایی جز دعوت به اشغال دوباره، تحقیر دوباره و تکرار فاجعه ۱۹۸۲ ندارد. کسانی که چنین ایده‌ای را مطرح می‌کنند یا ساده‌لوح‌اند یا آگاهانه در خدمت دشمن. این مسیر نه‌تنها غیرمحتمل، بلکه اساساً ناممکن است؛ مقاومت برای خلع سلاح شدن به‌وجود نیامده است.
۲. مسیر ایستادگی – حفظ همه سلاح‌ها به هر قیمت
🔻مسیر دوم، ایستادگی مطلق است: رد هرگونه مطالبه و نگه‌داشتن تمام توان تسلیحاتی، از موشک و پهپاد تا راکت و تفنگ، بی‌هیچ مصالحه‌ای. اما این راه پرشیب و دشوار است. به معنای مواجهه با تجاوزات شدیدتر اسرائیل، تداوم درگیری‌ها در جنوب، تهدید گروه‌های مسلح در جبهه سوریه و فشار فزاینده تحریم‌های آمریکا و خفگی اقتصادی است. اقتصاد لبنان همین امروز هم در آستانه فروپاشی است. این مسیر، نه‌تنها استقامت مقاومت، بلکه صبر مردم را نیز خواهد آزمود؛ مردمی که بسیاری از آنان در تأمین معیشت روزانه ناتوان‌اند. دشمنان تلاش خواهند کرد با سوءاستفاده از این وضعیت، افکار عمومی را علیه مقاومت تحریک کنند؛ دقیقاً همان‌طور که واشنگتن برنامه‌ریزی کرده است. این راه، راه عزت است، اما زیر فشاری طاقت‌فرسا.
۳. مسیر مانور حساب‌شده – معاوضه بار برای خرید زمان
🔻سومین مسیر، پیچیده‌ترین و شاید هوشمندانه‌ترین گزینه در کوتاه‌مدت است. این، تسلیم نیست؛ بلکه حرکت روی صفحه شطرنج است. برخی از سلاح‌های مقاومت، به‌ویژه موشک‌های بالستیک خاص، سال‌هاست که تحت رصد ۲۴ ساعته اسرائیل قرار دارند. این موشک‌ها در اعماق کوه‌ها ذخیره شده‌اند، اما اسرائیل پیش‌تر ورودی و خروجی پایگاه‌های آن‌ها را هدف گرفته و عملاً محاصره کرده است. در عمل، این موشک‌ها بیش از آن‌که ابزار تهاجم باشند، در حصر کامل‌اند. اگر مقاومت بتواند چنین سلاح‌های عملاً بی‌اثر را در برابر دستاوردی راهبردی معاوضه کند – مانند عقب‌نشینی اسرائیل از اراضی اشغالی لبنان، آزادی اسیران لبنانی و توقف نقض روزانه حریم هوایی و زمینی – می‌تواند در این آشوب منطقه‌ای، زمان ارزشمندی بخرد. اما خطر این مسیر روشن است: هر امتیازی که به واشنگتن و تل‌آویو داده شود، آن‌ها را برای مطالبه بیشتر جسورتر می‌کند. تجربه تاریخی گواه این واقعیت است. بنابراین، این مسیر باید با خطوط قرمز روشن و غیرقابل عبور همراه باشد.
🔸حقیقت آن است که بقای مقاومت به یک هفته یا یک ماه آینده محدود نیست، بلکه به خریدن زمان کافی تا تغییر موازنه قدرت در منطقه وابسته است. امروز مرزها در حال تغییر، مسیرها در حال گشایش و ائتلاف‌ها در حال فروپاشی‌اند. در چنین دوران‌هایی، کسانی که بیش از همه دوام می‌آورند، گاه بدون شلیک حتی یک گلوله پیروز می‌شوند.
🔸آمریکا و اسرائیل می‌دانند که در صورت آغاز جنگ، نتیجه برایشان تضمین‌شده نیست. همین تردید، آن‌ها را به میز مذاکره نزدیک‌تر می‌کند. آغاز دوباره درگیری‌ها، بدون عنصر غافلگیری گذشته و با اهداف بسیار محدودتر خواهد بود. اسرائیل به خوبی می‌داند که نمی‌تواند همان نقطه‌ای را که ترک کرده، از سر بگیرد. یک شلیک دقیق می‌تواند شهرک‌نشینان شمال را یک‌شبه روانه تل‌آویو کند./ جماران
https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1678421
🇮🇷 @jamarannews
