✍🏻امتداد-افشین امیرشاهی، روزنامه‌نگار:

🔹سرانجام آن روز رسید. روزی که خبر صدور گواهینامه موتورسواری برای زنان رسمی شد. اتفاقی که سال‌ها به تعویق افتاده بود، ناگهان به مرحله اجرا رسید . اما چرا همین حالا و چرا این‌قدر دیر؟ چون حاکمان ما زمانی به خواست مردم پاسخ می‌دهند که دیر شده باشد.

🔹این پدیده در تاریخ معاصر زنان ایران بارها تکرار شده است. روزگاری دوچرخه‌سواری زنان هم با محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های نانوشته همراه بود. بسیاری از زنان مجبور بودند در سکوت و زیر نگاه‌های پر از تعجب جامعه، دوچرخه‌سواری کنند. حتی آن زمان که دوچرخه سواری رسمیت نداشت، برخی زنان با جسارت این مسیر را طی می‌کردند و نشان می‌دادند که محدودیت‌ها هیچ‌گاه توان توقف اراده آنان را ندارند.

🔹حتی دورتر برویم، در دهه ۱۳۶۰ زنان ورزشکار ایران، برخلاف محدودیت‌های فراوان، در برخی رشته‌ها مثل والیبال و بسکتبال و بعدها فوتبال فعالیت می‌کردند و توانستند در مسابقات داخلی و حتی بین‌المللی حضور یابند. این نشان می‌دهد که هر جا اراده و پشتکار باشد، محدودیت‌های غیرمنطقی کنار زده می‌شوند.

🔹اکنون در رشته بوکس زنان در مقطع تیم ملی هم چنین وضعیتی وجود دارد. تجربه تاریخی زنان ایرانی نشان می‌دهد که محدودیت‌ها تنها موقت هستند. در ورزش، تحصیل، کار، رانندگی و حتی پوشش، زنان همواره راه خود را یافته‌اند. چون برای زنان ایرانی هر دری که بسته باشد، راه دیگری پیدا می‌کنند.

🔹اکنون صدور گواهینامه موتورسواری به نمادی از ایستادگی و پشتکار زنان ایران است. کافی است یک روز در خیابان‌های تهران و شهرهای بزرگ قدم بزنیم. حضور زنان موتور‌سوار نه تنها دیگر غریب نیست، بلکه هر روز پررنگ‌تر هم می‌شود. بسیاری از زنان جوان برای رفت‌وآمد روزانه، صرفه‌جویی در زمان و حتی استقلال بیشتر، موتور را انتخاب کرده‌اند. حتی برخی‌هایشان به تسلط بسیار بالایی رسیده‌اند و می‌بینیم از لابه‌لای ترافیک شهری عبور می‌کنند و نشان می‌دهند که این وسیله نقلیه فقط به مردان تعلق ندارد.

🔹وقتی قانونی غیرمنطقی باشد، جامعه دیر یا زود راه خودش را پیدا می‌کند. ممنوعیت موتورسواری زنان یکی از همان تصمیم‌های عجیب بود که بیشتر از آن‌که مانع شود، به مقاومت اجتماعی انجامید. زنان بی‌اعتنا به مصوبه‌ها، موتورسواری کردند و جامعه هم این واقعیت را پذیرفت.

🔹حتی اگر دولت تا امروز هم گواهینامه صادر نمی‌کرد، مگر می‌شد جلوی زنان را گرفت؟ مگر می‌توانستند به بهانه کاری که در سراسر جهان امری طبیعی و پذیرفته‌شده است، هزاران زن ایرانی را از خیابان‌ها حذف کنند؟

🔹اینک حاکمیت گامی به جلو برداشته است. اما باید قبول کنیم که فرصت طلایی‌شان در باره موتورسواری زنان، سال‌ها پیش از دست رفته است. اگر ده یا حتی پنج سال پیش، این تصمیم گرفته می‌شد، موجی از امید و اعتماد در جامعه ایجاد می‌کرد. حتی تصویری زیبا و ماندگار از عقلانیت و همراهی با مردم در حافظه جمعی شکل می‌گرفت.

🔹 درحال حاضر این تصمیم بیش از آن‌که نشانه پیشرو بودن باشد، حکایت از ناچاری دارد. حکایت از آن‌که جامعه مسیری را رفته و مسئولان، دیر اما ناگزیر به آن پیوسته است.

🔹با این حال، نباید شیرینی این اتفاق را کمرنگ دید. این پیروزی نه حاصل لطف، بلکه نتیجه ایستادگی زنان است. زنانی که برای حقی بسیار ساده و ابتدایی، سال‌ها مقاومت کردند، تمسخر شدند، جریمه شدند، موتورشان توقیف شد،  اما کوتاه نیامدند.

🔹 قرار است گواهینامه موتورسواری برای زنان صادر می‌شود. سندی بر پیروزی بر جاده‌ها و بر محدودیت‌های بی‌منطق. این لحظه هرچند دیر، باز هم لحظه‌ای تاریخی است. چون نشان می‌دهد تغییر هرچقدر دشوار و دیرهنگام در نهایت شدنی است.

امتداد

@emtedadnet