✍امتداد-داوود حشمتی:
🔹به‌طور معمول، مهم‌ترین آفت هر فرد در قدرت، مسئله جانشینی است. همین ترس از جانشینی، ممکن است راهی برای ایجاد اختلاف میان لاریجانی و پزشکیان را باز کند و جریان جلیلی و پاجوش ها از آن برای ایجاد و دامن زدن به این اختلاف اقدام کنند. این متن برای افشا شدن شیوه پاجوش هایی است که به نظر میرسد بعد از خروج از شوک اولیه قرار است به ایجاد دوقطبی میان لاریجانی و پزشکیان اقدام کنند.
🔹جریان پاجوش ها که پس از شکست سعید جلیلی در انتخابات ۱۴۰۳ و حذف او از رسیدن به ریاست‌جمهوری – بعد از سه دوره حضور پی‌درپی – انتظار داشت حداقل با گرفتن دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، یک جای پای استراتژیک برای آینده خود باز کند. اما ناگهان با نامی روبه‌رو شدند که برایشان یادآور سال‌ها خصومت و ناکامی است: علی لاریجانی.
دشمن قدیمی با رد صلاحیت‌های پیاپی
🔹خصومت این دو طیف سابقه‌ای طولانی دارد. کافی است به ۲۱ بهمن ۱۳۹۱ برگردیم؛ روزی که لاریجانی در حسینیه اعظم قم با لنگه‌کفش و مهر نماز هدف حمله قرار گرفت. سازمان‌دهندگان ماجرا همگی از بدنه همان جریانی بودند که به پدرخواندگی جریان پاجوش های امروز شهرت دارد.
🔹بعدتر، رد صلاحیت‌های پیاپی لاریجانی در انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱، که به استناد مصوبه شورای عالی امنیت ملی انجام شد، روز جشن این جریان بود. آنها این رد صلاحیت را پایان سیاسی لاریجانی می‌دانستند.
🔹حالا ورق برگشته و انتخاب لاریجانی به‌عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی، نه‌تنها بازگشت یک بازیگر قدیمی به صحنه قدرت است، بلکه به معنای حضور فردی در مرکز سیاست امنیتی کشور است که خودش قربانی تصمیم همین شورا بود. این، برای جبهه پاجوش‌ها یک شکست روانی و نمادین است. کسی که روزی با استناد به مصوبه یک شورا ردصلاحیت شده بود حالا خود در راس همان شورا نشسته است.
ترس از پیوند لاریجانی و پزشکیان
🔹جریان جلیلی حالا با یک معادله تازه روبه‌رو است: لاریجانی و پزشکیان رابطه‌ای دیرینه و بدون تنش دارند. در دوران مجلس، پزشکیان و لاریجانی در یک جریان تعریف میشدند. امروز هم، در فضای دولت تعامل‌گرا، لاریجانی می‌تواند نه‌تنها هماهنگ‌کننده گفتمان سیاست خارجی باشد، بلکه به تقویت تیم مذاکره‌کننده و مسیر برجامی دولت کمک کند؛ چیزی که برای مخالفان تعامل با جهان، کابوس است.
تغییر تاکتیک: از حمله به تعریف
🔹در طرف دیگر اما با پروژه جدید جریان پاجوش ها روبه رو هستیم. آنها بعد از حملات روزهای اول به لاریجانی و تمسخر سیستم که او را ردصلاحیت کرد و بعد دبیرشعام را به او تحویل داد، حالا به‌جای تکرار حملات قدیمی به لاریجانی، او را به‌عنوان «نیروی موازنه‌گر» در برابر رئیس‌جمهور معرفی کنند. یعنی نقش او را از همکار و تقویت‌کننده دولت به «منتقد پنهان» و «جایگزین بالقوه» تبدیل می کنند.
برای این کار، لازم است در روایت رسانه‌ای، لاریجانی را به‌جای «بخشی از دولت» به «چهره‌ای مستقل از دولت» بازتعریف کنند و حتی گهگاه با تمجید از او، این تصور را القا کنند که لاریجانی در مسیر متفاوتی از پزشکیان حرکت می‌کند.
هشدار به حامیان دولت
🔹اگر حامیان دولت و جریان تعامل‌گرا به این تاکتیک آگاه نباشند و در دام دوگانه‌سازی بیفتند، عملاً به سناریوی مخالفان کمک کرده‌اند. سکوت در برابر لاریجانی از سوی پاجوش‌ها نشانه عقب‌نشینی نیست؛ این یک تغییر آرایش برای نفوذ به صفوف حامیان دولت است. هرجا این دوگانه ساخته شود، آنها یک قدم به هدف نهایی – تضعیف رئیس‌جمهور – نزدیک‌تر شده‌اند.
🔹بازگشت لاریجانی به شورای عالی امنیت ملی، از منظر سیاسی، یک بازگشت نمادین و استراتژیک است؛ اما همین بازگشت، میدان تازه‌ای برای عملیات روانی و رسانه‌ای مخالفان دولت فراهم کرده است. مقابله با این تاکتیک نیازمند هوشیاری و پرهیز از بازی در زمینی است که مخالفان چیده‌اند. اگر جریان اصلاحات، این دام را بشناسد و از افتادن در آن پرهیز کند، پروژه جلیلی و پاجوش‌ها یک‌بار دیگر به شکست خواهد انجامید.
امتداد
@emtedadnet
