تحقیقی جدید نشان می‌دهد گرچه روند افزایش امید به زندگی در متولدین نیمه نخست قرن بیستم بسیار چشمگیر بود، اما در دوران معاصر، با کاهش قابل‌توجهی همراه شده است. مطابق ارزیابی‌های پژوهشی که بر پایه داده‌های پایگاه مرگ‌ومیر جهانی و روش‌های مختلف پیش‌بینی انجام شده، نسل‌هایی که پس از سال ۱۹۳۹ (۱۳۱۸ شمسی) به دنیا آمده‌اند، به‌طور متوسط انتظار نمی‌رود تا صد سالگی زندگی کنند.

بر اساس این مطالعه که در مجله پی‌ناس (PNAS) منتشر شده است، در بازه زمانی بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۳۸، امید به زندگی در کشورهای ثروتمند به‌طور میانگین به‌اندازه پنج ماه و نیم در هر نسل افزایش یافته بود و چنان‌که فردی که در سال ۱۹۰۰ متولد می‌شد، به‌طور متوسط تا ۶۲ سالگی زندگی می‌کرد. این رقم در سال ۱۹۳۸ به ۸۰ سال رسید، اما پس از سال ۱۹۳۹، این رشد با کندی همراه شده و به حدود سه ماه در هر نسل تقلیل پیدا کرده است .
به گفته یکی از پژوهشگران، پیشرانه اصلی افزایش امید به زندگی در گذشته، کاهش مرگ‌ومیر در سنین کودکی بود که ناشی از دستاوردهای بهداشتی و پزشکی بود. اکنون که سطح مرگ‌ومیر در این گروه سنی به‌شدت پایین آمده، دیگر این پیشرفت‌ها اثر قابل‌توجهی نخواهند داشت.

@indypersian