به گفته عضو شورای شهر پنجم مشهد، این اثر عظیم که بزرگ‌تر از مجسمه «مسیح ریو» در برزیل است و می‌توانست به یک جاذبه گردشگری و هویت بصری برای مشهد تبدیل شود، امروز در انبارها خاک می‌خورد. در همان ایام، نام دانشگاه فردوسی را هم به پردیس دانشگاه تبدیل کردند و حتی نام فردوسی را از یکی از پر رفت‌و‌آمدترین مناطق مشهد حذف کردند.
پاییز ۱۳۹۸، محسن سراجی، هنرمند مجسمه‌ساز، به سفارش حسین ثابت، کارآفرین و هتل‌دار ایرانی، ساخت تندیسی از فردوسی را آغاز کرد. در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، محمد کافی، رئیس وقت دانشگاه فردوسی مشهد، در گفتگو با خبرگزاری ایرنا اعلام کرد که تمامی هزینه‌های ساخت این تندیس را «یکی از فرزندان خراسان و از دوستداران فردوسی» تقبل کرده و کار ساخت نیز در حال انجام است. قرار بود تندیس فردوسی هم‌زمان با آیین هفتادمین سال تاسیس دانشگاه فردوسی مشهد جانمایی و رونمایی شود. مخالفان نصب این مجسمه گفتند: «به‌کارگیری نمادهای عظیم‌الجثه، میراث تفکر استالینی و دیدگاه سوسیالیستی-کمونیستی است؛ اندیشه‌ای که امروزه نه‌تنها نشانه قدرت و تمدن به‌شمار نمی‌رود، بلکه نمایانگر عقب‌ماندگی و مایه شرمساری متخصصان در بازدیدهای بین‌المللی است و با تدبیر و دیپلماسی علمی در تضاد است». برخی مخالفان بر آن بودند که هیچ نمادی در مشهد، از حیث ارتفاع و شکوه، نباید بر حرم امام رضا پیشی گیرد، و ساخت تندیسی ۳۸ متری در دانشگاه فردوسی در تعارض با این نگاه تلقی می‌شد.
@IndyPersian
