🔸در دنیای ترامپ، معدود نقش‌هایی مضحک‌تر از عنوان «معمار» سیاست «اول آمریکا» وجود دارد. حقیقت این است که چیزی به‌نام «نخبگان فکری MAGA» وجود خارجی ندارد؛ تنها خود ترامپ است و گروهی از ایدئولوگ‌های فرصت‌طلب که می‌کوشند پروژه‌های شخصی و مطلوب خود را به برند او پیوند بزنند. این افراد که خود را رهبران فکری جنبش ترامپ معرفی می‌کنند، در واقع کارآفرینان سیاسی‌اند که تلاش می‌کنند ترامپ را برای اهداف خود مصادره کنند و تصمیمات شخصی، آشوب‌زده و گاه متناقض او را بازتابی از جهان‌بینی خود جلوه دهند.
🔸در سال ۲۰۱۷، زمانی که ترامپ برای نخستین‌بار وارد کاخ سفید شد، استیو بنن را نیز با خود آورد. بنن در بال غربی مستقر شد و تخته‌وایت‌بردی پر از اهداف برای دولت جدید نصب کرد. اما کمتر از هفت ماه بعد، بنن از کاخ سفید اخراج شد. اندکی بعد، ترامپ در انظار عمومی او را «استیو شلخته» (Sloppy Steve) نامید و تحقیر کرد.
🔸کارلسن نیز مسیری مشابه دیگر چهره‌های به‌ظاهر هم‌پیمان ترامپ را طی کرده است. این مجری محافظه‌کار و چهرۀ شناخته‌شدۀ پادکست، در آخرین شب کنوانسیون ملی جمهوری‌خواهان ۲۰۲۴، پیش از ترامپ سخنرانی کرد و به‌عنوان یکی از پیروزهای بزرگ بازگشت رئیس‌جمهور به قدرت معرفی شد.
🔸اما مطابق الگوی همیشگی، ترامپ خیلی زود از رفتارهای متحد پیشین خود خسته شد. در واکنش به انتقاد کارلسن از سیاست ایران، ترامپ گفت: «نمی‌دانم تاکر کارلسن چه می‌گوید. و سپس افزود: «برود یک شبکۀ تلویزیونی برای خودش راه بیندازد تا مردم واقعاً گوش کنند» — کنایه‌ای به اخراج کارلسن از فاکس‌نیوز.
🔸پس از آن، ترامپ در شبکۀ اجتماعی خود، Truth Social، او را «تاکر خل‌وضع» (kooky Tucker Carlson) خواند و بعدتر مدعی شد که کارلسن با او تماس گرفته و عذرخواهی کرده است — ادعایی که کارلسن نه تأیید کرده و نه تکذیب، چون فارغ از صحت آن، او دقیقاً می‌داند جایگاهش کجاست.
🔸حقیقت ساده این است: چیزی به‌نام بَننیسم (Bannonism) و تاکریسم (Tuckerism) وجود دارد، و شاید در گوشه‌ای آرام از اقامتگاه معاون رئیس‌جمهور که بارها از نظر دستگاه‌های شنود بررسی شده، چیزی به‌نام «ونس‌گرایی» (J.D. Vance-ism) نیز شکل گرفته باشد.
🔻اما «ترامپیسم» بدون خود ترامپ، وجود خارجی ندارد.
🔻کسانی که در مدار ترامپ قرار دارند، محرم اسرار یا مشاوران معتمد او نیستند؛ آن‌ها مهره‌هایی‌اند برای استفاده در زمان نیاز و دور انداختن در زمان بی‌نیازی. کارلسن این را می‌داند — و از آن ناخشنود است. او پس از شکست ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰، در پیامی به تهیه‌کننده‌اش نوشت: «خیلی خیلی نزدیک شده‌ایم به زمانی که بتوانیم اکثر شب‌ها ترامپ را نادیده بگیریم. واقعاً نمی‌توانم صبر کنم.»
🔻پس از شورش ششم ژانویه، او نوشت: «او نیرویی اهریمنی است، یک ویرانگر. اما قرار نیست ما را نابود کند. من چهار سال است هر روز به این فکر می‌کنم.»
🔻در پشت‌پرده، افرادی مانند کارلسن کاملاً آگاه‌اند که نمایندۀ ترامپ یا جنبش او نیستند؛ بلکه در دل، برای او احترام چندانی قائل نیستند و حتی او را تحقیر می‌کنند. اما با این حال، چرا بسیاری از مردم و رسانه‌ها همچنان آن‌ها را بازتاب‌دهندۀ دیدگاه ترامپ و بیانگر ائتلاف او می‌دانند؟
🔻و چرا افسانۀ «مشاور در سایه» یا «تفسیرگر واقعی ترامپ» همچنان ادامه دارد، با اینکه بارها در تحلیل و پیش‌بینی عملکرد واقعی ترامپ شکست خورده است؟
👈 پاسخ برای محافظه‌کاران فرصت‌طلب روشن است: ممکن است ترامپ به هیچ‌یک از ایده‌های آن‌ها باور نداشته باشد، اما گاهی می‌توان او را وادار به اجرای آن‌ها کرد. و در هر حال، او ۷۹ ساله است و در دورۀ دوم ریاست‌جمهوری‌اش قرار دارد. پس از کنار رفتن ترامپ، پایگاه مردمی‌اش به میدان رقابت کسانی تبدیل خواهد شد که موفق شده‌اند خود را به‌عنوان وارثان آن معرفی کنند./ جماران
https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1675803
🇮🇷 @jamarannews
