🔹بریتانیایی‌ها از دیدن پساب‌های آلوده‌ای که از فاضلاب‌ها و تصفیه‌خانه‌ها تخلیه می‌شوند، به‌تنگ آمده‌اند. شرکت Thames Water، بزرگ‌ترین شرکت آب بریتانیا که غرق در بدهی است، در تلاش است تا از قرار گرفتن در وضعیت «اداره ویژه» (نوعی ورشکستگی) جلوگیری کند.

🔹رگولاتور اقتصادی صنعت آب (Ofwat)، برای مدت زیادی از زمان خصوصی‌سازی این صنعت در سال ۱۹۸۹، اجازه افزایش قیمت‌ها برای تأمین سرمایه لازم برای بازسازی صنعت آب را به شرکت‌های تامین کننده نداده است.

🔹بنابراین، جلب‌توجه‌کننده‌ترین پیشنهاد از میان ۸۸ توصیه جان کانلیف، انحلال Ofwat است. او پیشنهاد می‌دهد که دولت، «استراتژی ملی آب» تهیه و با افقی ۲۵ ساله و اهداف میان‌مدت، اولویت‌های رگولاتور جدید را نیز تعیین کند.

🔹برای برخی، از جمله بسیاری از چپ‌گرایان و گروه‌های زیست‌محیطی، همه این‌ها موضوع اصلی را نادیده می‌گیرند: «گناه اولیه» خصوصی‌سازی بوده است. با این حال، با توجه به وضعیت مالی کنونی دولت، این تردید وجود دارد که آیا واقعاً امکان تأمین بودجه لازم برای خرید مالکیت‌های فعلی صنعت وجود دارد یا نه.

🔹اثربخشی این تغییرات حتی حذف Ofwat سال‌ها طول خواهد کشید تا مشخص شود. در این شرایط، کمتر کسی به مسئله اصلی می‌پردازد که عامل اساسی این بحران بوده است: قیمت‌گذاری دستوری.

🔗متن کامل

دنیایاقتصاد #انگلستان #آبفا #قیمتگذاریدستوری

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir